Świat Papug

Wybór papugi

 Po rozważeniu wszystkich za i przeciw posiadania papugi przychodzi pora na wybór konkretnego gatunku, co nie jest łatwą decyzją zważywszy na obecną dostępną ich ilość.

Ja skupię się na gatunkach które obecnie posiadam w hodowli i doświadczenia swoje w dużej mierze opieram na własnych obserwacjach. Dobór gatunków w mojej hodowli był nieprzypadkowy, oparty na zróżnicowaniu wyglądu, cech charakteru a wspólnym mianownikiem ich jest to, że wszystkie dobrze traktowane znakomicie nawiązują bliski kontakt z właścicielem nie okazując dzikości.

Wybierając konkretny gatunek papugi niewątpliwie należy rozważyć:

– Jaki papuga ma mieć rozmiar.

 Wiąże się to z możliwością umieszczenia jak największej klatki jaką możemy dla niej przeznaczyć. Przyjmuje się, że minimalna wielkość klatki powinna umożliwić swobodne rozłożenie skrzydeł. Oczywiście przy oswojonej papudze klatka jest tylko azylem w którym ptak czuje się bezpiecznie, śpi, je, wypoczywa i przebywa podczas naszej nieobecności. Natomiast fruwa i bawi się poza nią.

Klatki dla papug nieoswojonych, a raczej już woliery powinny być znacznie większe, gdyż w niej papuga musi mieć możliwość latania. Tu zależność iż im większa papuga tym większa woliera nie zawsze się sprawdza.  Przykładowo żako i szkarłatka niebieskogrzbieta, gdzie ta druga pomimo mniejszej postury potrzebuje znacznie większej woliery.

– Jakie cechy osobowości są ważne – jaki ma mieć temperament.

 Tu rozpiętość jest duża. Na jednym biegunie z moich papug możemy postawić żywiołowe spontaniczne kakadu, barwinka na drugim stateczne, ułożone żako czy lora wielka. Jest to istotne dla atmosfery panującej w domu.

– Ile osób będzie się papugą zajmowało.

 Ma to znaczenie gdyż są papugi które bardzo przywiązują się do jednej osoby – żako i gatunki traktujące całą rodzinę jak swoje stado – piony, barwinki, szkarłatki.

– Ograniczenia co do możliwych zniszczeń wyrządzonych przez papugę.

Do niszczycielskich niewątpliwie należy kakadu, żako, senegalki do mało niszczycielskich lory wielkie, piony i szkarłatki.

– Jak wiele czasu możemy poświęcić papudze.

 Papugi trzymane pojedynczo co nie jest zalecane, wymagają częstego towarzystwa ze strony człowieka. Nie chodzi tu absolutnie jak często jest to opisywane ciągłej zabawy, gdyż w naturze papugi również stale się sobą nie zajmują, lecz wspólnego przebywania w jednym pomieszczeniu. Papugi nie są samotnikami i zawsze dążą do towarzystwa innej papugi bądź człowieka. Niewątpliwie gdy nie możemy im poświęcić zbyt wiele czasu to z brakiem opiekuna najłatwiej radzą sobie piony i szkarłatki. Jednak optymalnym jest zaplanować w niedługim czasie po zakupie papugi dokupimy jej partnera. Dzięki temu łatwiej nawiążemy bliski kontakt z papugą, a po oswojeniu wprowadzimy dla niej partnera który będzie brał od niej wzorce w kontaktach z opiekunem i ptak nie będzie skazany tylko na nasze towarzystwo.

– Ograniczenia co do hałasu.

 Papugi z natury są żywiołowe, wesołe i przy tym czasami bywają głośne. Papugi oswojone z reguły rzadko posługują się swoim naturalnym głosem niemniej jednak trzeba to brać pod uwagę. Istotnym są również cechy osobowe konkretnej papugi. Z dużych niewątpliwie za najspokojniejszą uważane jest żako z średnich szkarłatki, senegalki, i piony. Niemniej jednak jeżeli papuga zbyt długo jest zbyt spokojna, apatyczna i nie odzywa się – oczywiście nie chodzi o krzyki tylko o tak zwane „ptasie gaworzenie w tym naśladowanie różnych zasłyszanych dźwięków”-  zaczynam się niepokoić czy jest w pełni zdrowa.